Had er iemand nog Babbels?

Traditiegetrouw sluiten we voor de zomerbreak af met een luchtige activiteit. En dat werd het! Op Babbel Beach in Hulshorst aan de Randmeren vonden we uiteindelijk de perfecte locatie. MoB-bestuurders zijn niet voor één gat te vangen. Aanvankelijk hadden we het Henschotermeer in gedachten, maar toen we doorkregen dat hun partyhosting betekende dat ze slechts het hek open en dicht zouden doen als we geluk hadden, weken we uit naar dit voor velen onontgonnen terrein voorbij Hierden.

Leeuwinnen
Rasoptimisten als we zijn, schaalden we op voorhand alvast een graadje of 25 in. De praktijk bleek een paar streepjes weerbarstiger. Bij de naastgelegen zeilschool werd besloten vier van onze ‘Leeuwinnen’ als captain te benoemen. Zij zouden de teams formeren voor een kleine volleybalcompetitie. Het bleek een gouden greep, want al snel stond zelfs de meest fervente ‘anti’ z’n sokken uit te trekken en de broekspijpen op te rollen. Onze Ladies in Red – Marije, Suzanne, Marian en Nynke – bleken echte recruiters. Als in de vijf met stuurvrouw zetten zij ons aan tot grootse daden. Laten ze het thuis niet horen…

Het werd een heroische strijd die er uit bestond elkaar voortdurend uit het spel te halen en de scheidsrechter te betichten van dwaling. Wouter gooide al zijn keeperservaring in de bal en Richard z’n 2.20 meter. De meeste masters lieten zich hier behoorlijk in de kaart kijken. Tegelijk gaf het aan hoe weinig er eigenlijk nodig is om ons gelukkig te krijgen: een netje en een balletje. Zo simpel kan het leven nog zijn. Sommigen noemen dat de kunst van het loslaten. En dan met name diegenen die beide handen nodig hadden. Hoe het ook zij: de nieuwe leden van deze avond Lucas van Ouwerkerk en Cor Stal hadden – behalve een netpaal – werkelijk niets meer om tegenop te kijken. En zo zien we dat graag.

Stuyvesant
Toen menigeen het zand uit onvermoede plekken had geschud en de voorzitter nog wat knarsetandend rondliep, ‘Het mag een beetje schuren mensen, riep hij stoer’, kon het buffet los. Even viel er een weldadige stilte over de tafels. Zou dat dan de invloed van de Bible Belt zijn geweest? We gaven ons eraan over. Gabor – onze Master of Ceremonies – herstelde op verzoek van velen een traditie in ere: het dessert! Over kinderhanden en vullen gesproken. Even leefden we nog lang en gelukkig. Tot de bediening het licht uitdeed. Het moet gezegd: ik heb zelden zo’n welwillende horecaploeg gezien. Tot Babbels!

Oh ja, de beelden. Misschien kun je die maar beter niet bekijken…

Tekst: Bert van Weert
Foto’s: Patrick Siemons